Trudno jest opisać radość psów, które już przy bramie przebierają łapami, aby puścić się szalonym biegiem przez pola. Podskakują, kręcą się w kółko, popiskują i czekają z niecierpliwością, aż uchylę bramę. Kiedy następuje ten długo wyczekiwany dla nich moment, wszystko inne przestaje na chwilę istnieć. Jest tylko droga i szalony bieg. Wyzwala się w nich wolność ducha, która niesie ich smukłe ciała w przepięknym pędzie. Ma się wrażenie, że ledwie dotykają łapami ziemi. Rozpędza się w nich nie tylko rywalizacja, ale przyjaźń i zabawa, która łączy je wspólną, niepowtarzalną chwilą.

Chwilą, która zacieśni więzi jakie ze sobą nawiązały od pierwszego spotkania. Kiedy osiągają swój pierwszy cel wtedy sprawdzają dokąd zmierzam. Czy podążam drogą, która pobiegły, czy też idę w innym kierunku. I to jest niesamowite. Kiedy idę w ich stronę biegną dalej, bo wiedzą że naszym celem spaceru jest wiatrak. Gdy jednak zmieniam kurs, zawracają i doganiają mnie. Cieszą się z podążania inną drogą. I to jest ten niepowtarzalny i jedyny w swoim rodzaju kredyt zaufania jaki im daję, który wykorzystują w bardzo mądry sposób. Jestem im za to wdzięczna.

Największą dla mnie nagrodą za to zaufanie, jest ich radość i energia, które wywołują uśmiech na mojej twarzy. Które wypełniają moją duszę i umysł. Dodają energii i większego apetytu na życie. Sama wtedy zapominam o świecie, o obowiązkach czekających w domu, o stu innych rzeczach, które czekają na rozwiązanie. Jest tylko tu i teraz. Jest niczym nieograniczona wolność i poczucie czegoś wyjątkowego i niepowtarzalnego. To jest czas być razem dla siebie. To jest to co daje nam szczęście. Wspólne spacery.